|
عشق و وفا در بهار آشنایی ها می شکفد عشق، یک ابتلاست این تو نیستی که عشق را می آفرینی تو فقط به عشق دچار میشوی عشق،همچون نسیم میوزد و همچون نسیم می رود هنگامی که نسیم عشق می وزد،شادمانی کن و تن به آن بسپار و هنگامی که می رود،تنها بگو:خدانگهدار. عشق،چیزی نیست که بتوانی آن را در قفس نگه بداری. عشق،آزاد است. عشق،پرنده ایست آزاد و رها. اگر عشق را در قفس بیندازی،دیگر نمیخواند. بگذار عشق آزادانه بیاید و هرگاه خواست،برود. در قفس را همیشه باز بگذار. اصلا چرا قفس را دور نیندازی؟ آن را ویران کن و دور بینداز. پرنده عشق را نه در قفس،بلکه هنگام پرواز در آسمان تماشا کن. بدین سان از تماشای عشق و پرواز دل انگیزش بیشتر لذت خواهی برد. اگر عشق آمد شاد باش. اگر عشق رفت،به او بگو:"ای عشق!می روی و دلم تنگ میشود". کسی را که دوست می داری اسیر توقعات خود نکن. از عشق خود ابری بساز باران ساز و بر او بی دریغ ببار. بگذار معشوق تو،زیر بارش بی امان باران عشق توببالد و خود را به خورشید برساند. بالیدن و نورانیت او را تماشا کن و شاد باش. این گونه است که عشق می ماند و نمیرود. زیرا احساس آزادی میکند. تقدیم به هرچی عاشقه ************** برای تو موضوع مطلب : آرشیو وبلاگ های پارسی بلاگ درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندها 
 |
||||
 |
||||
