منتظرم! منتظر دلی از جنس نور، کسی از قوم خورشید! کسی از نژاد نفس‏های گرم! مردم نیز منتظرند! و غرق در لحظه‏های انتظار، نیازشان را از لابه‏لای نفس‏های حیران خود بازگو می‏کنند. شقایق‏ها منتظرند! منتظر کسی که به فرهنگ شبنم ایمان بیاورد. کسی که آیینه‏های مکدر زمانه را در هم بشکند و اشک‏های ارغوانی‏ را از کوچه‏های پریشانی نجات دهد. کوچه‏ها چشم به راهند! کوچه‏ها نیز چشم به راهند! چشم به راه قدم‏هایی هستند که زخم‏های بی ‏رحم گمراهی را از چشمان مردم پاک کند.  کوچه‏ها منتظر چشمان باران ‏زایی هستند که با قدم‏هایش جان مردم را به شبنم اشک‏ها بشوید. جاده‏ها منتظر رهگذری هستند که برای همیشه خواهد ماند. منتظر قدم‏هایی که تن مرده کوچه‏ها را زنده می‏کند.

 لاله‏ها منتظرند! در این عرصه انفجار بلا، مردم یاد لاله‏ها را بین کوچه‏های این شهر خاموش گم کرده‏اند و حتی امواج دریای عاشق سر بر ساحل نگاه‏هایی تیره می‏گذارند و سرود عطش را سر می‏دهند. لاله‏ها منتظرند؛ منتظر کسی که همزاد موج‏های خورشیدی است. کسی از جنس ابر، پریزاد باران.

 عاشقان منتظرند! عاشقان بی‏تابند، بی ‏قرارند تا هم آواز شیدایی صبح فردا باشند. ای دریا تبار، بر گونه‏های امت ‏ببار. عاشقانت صبورند، منتظر خواهند ماند