اگر چه قابل انکار نیست که راههایی برای دیدن امام زمان، علیه‏السلام، وجود دارد، اما باید دانست که دیدار آن بزرگوار، آن هم در دوران غیبت، یک اصل اساسی و ضروری نیست. در زمان ظهور پیامبر، صلی‏الله‏علیه‏وآله، و حضور امامان بزرگوار، علیهم‏السلام، نیز بسیاری از پیروان صادق و شیعیان راستین بودند که حتی برای یک بار هم توفیق دیدار نیافتند.

آنچه در دوران غیبت، اصل اساسی و وظیفه شیعیان به شمار می‏رود، انتظار صادقانه و کسب آمادگیهای لازم برای یاری رساندن به امام زمان، علیه‏السلام، و همراهی با او در احیای ارزشهای اسلام و قرآن است.

کسی که همواره در حالت انتظار به سر می‏برند و با اصلاح خویش، نسبت‏به پیروی و اطاعت از مولای غایب خود اصرار می‏ورزد، اگرچه بظاهر امام زمان، علیه‏السلام، را نبیند، ولی همواره خود را در محضر او، و وجود گرامی او را در کنار خویش احساس می‏کند.