اگر شیمی دندان با سرعت کنونی پیشرفت کند ، پوسیدگی دندان را به زودی ممکن است پدیده ای قدیمی به شمار آورند.پوسیدگی ها حفره هایی هستند که در مینای دندان بوجود می آیند که از ماده معدنی هیدروکسید آپاتیت  ca5(po4)3oH تشکیل شده است . پزوهش های اخیر نشان داده است که حل شدن و تشکیل دوباره موادمعدنی دندان به طور مرتب در بزاق سطح دندان وجود دارد .معدن زدایی (انحلال پذیری مینای دندان)عمدتا در اثر وجود اسیدهای ضعیف موجود در بزاق است که به وسیله باکتری در هنگام تجزیه کربوهیدراتهای موجود در غذا بوجود می آید .
 در مراحل آغازین پوسیدگی دندان بخشهایی از سطح دندان متخلخل و اسفنجی می شوند و حفره هایی مانند حفره های پنیر سوئیسی ایجاد میشود که اگر درمان نشود در پایان به صورت پوسیدگی آشکار میشود اما پژوهش های اخیر نشان میدهد که اگر دندان پوسیده در محلول در بر گیرنده ی مقادیر مناسبی از Ca2+، Po43- و F1- قرار داده شود رسوب ، دوباره ترمیم میشود زیرا F1- جایگزین OH1- در کانی دندان شده است. ca5(po4)3oH) به  ca5(po4)3Fتبدیل میشود) بخش ترمیم شده در برابر پوسیدگی بعدی پایدار تر است زیرا فلوئورید در مقایسه با هیدروکسید ، بازی ضعیف تر است و همچنین وجودSr2+ در مایع ترمیم مقاومت را در برابر پوسیدگی به گونه شایان توجهی افزایش می دهد .
 اگر این نتایج دنبال شود کار دندان پزشکان دگرگون خواهد شد . دندان پزشکان بیشتر در پوسیدگی از دندان مشغول خواهند شد تا ترمیم آنها . استفاده معمولی از شستشو برای بازیابی کانی دندان که بخشهای آسیب دیده را پیش از پوسیدگی ترمیم می کند دور از ذهن نخواهد بود. آن وقت مته های دندان پزشکی دوران بازنشستگی خود را سپری خواهند کرد .