|
آدمها همه در خانه های زندگی بازی میکنن... گاهی توتنها بازی میکنی... گاهی بازیت را با بقیه قسمت میکنی... گاهی بقیه تورو تو بازی سهیم میکنن... گاهی بقیه باهات بازی میکنن... گاهی تو با بقیه بازی میکنی... گاهی خدا باهات بازی میکنه... گاهی تو با خدا بازی میکنی... گاهی خودت خودت را بازی میدی... گاهی... مهم نیست ... این یک بازی است... اگر هم باهات بازی شد...لبخند بزن... این قانون بازی های ماست چون خدایی هست... پ.ن 1.فعلا لبخند میزنم...تا کی نمیدونم... 2.چه قدر راحت بچه گی کردم بدون امر و نهی...از خاله بازی گرفته تا خونه درست کردن(یک خونه که توش 5 نفر جا میشدن)با برف تا فوتبال؛ بسکتبال ؛ والیبال و بدمینتون تا لی لی بازی تا تیرکمون درست کردن تا معلم شدن تا هر بازیه فکری و کامپیوتری که به ذهنت برسه تا... هیچ چیزی نیست که از دوران کودکی من جامونده باشه... چیزی که ناراحتم میکنه بازی های ما آدم بزرگهاست... 3.تا اطلاع ثانوی فقط با بچه ها بازی میکنم...
موضوع مطلب : آرشیو وبلاگ های پارسی بلاگ درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندها 
 |
||||
 |
||||
