اختلال

انتقال‌دهنده

منبع اطلاعات

ارتباطات. "انتقال اطلاعات، اندیشه‌ها، نگرش‌ها، یا هیجانات از یک شخص یا گروه به شخص یا گروه دیگر" یا به‌طور اجمال، "تعامل اجتماعی از طریق پیام" را ارتباط می‌خوانند (1).

واژه‌نامه مختصر آکسفورد[1] شش تعریف متفاوت برای واژه "ارتباطات " بر می‌شمارد که حاکی از معانی ضمنی چندگانه آن است. بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که این تعریف‌ها به دو ماهیّت اصلی "فرایند ارتباط" و "پیام منتقل‌شده" اشاره دارند. مباحث مربوط به مطالعه ارتباطات نیز نوعآ این دو عنصر را دربر می‌گیرد.

پیام‌ها از نشانه‌ها[2]، یعنی ماهیت‌هایی که به چیزی غیر از خود اشاره دارند، تشکیل می‌شوند (کلمه نماد[3]نیز گاهی به‌جای نشانه به‌کار می‌رود). تابلوی کنار جاده که حدّ مجاز

سرعت را نشان می‌دهد، از دو جهت نمونه‌ای از برقراری ارتباط از طریق نشانه‌هاست؛ شکل و طرح تابلو نشانه دستورالعملی برای رانندگان و عدد برجسته روی تابلو نشانه دیگری برای تعیین حداکثر سرعت مجاز است. برای انتقال معنی باید نشانه‌ها را در نظامی به نام "رمز"[4] سازماندهی کرد.

این نظام نشانه‌ها را به‌گونه‌ای به یکدیگر ربط می‌دهد که دریافت‌کننده پیام بتواند آنها را تعبیر کند. در همان مثال تابلوی راهنمایی، ساختار تابلوی حدّ مجاز سرعت، دارای شکل ظاهری ویژه‌ای است که آن را به کلّ گروه نشانه‌های راهنمایی که رانندگان ملزم به رعایت آنها هستند مرتبط می‌سازد (این نشانه‌ها با علائم هشداردهنده یا علائمی که اطلاعاتی در اختیار راننده می‌گذارند متفاوت است). عدد روی تابلو با رمز دیگری سروکار دارد که فهم آن به شناخت ما از دستگاه عددی رایج بستگی دارد. بنابراین، طراحی تابلوی حدّ مجاز سرعت، مستلزم به‌رمز درآوردن دو مجموعه از نشانه‌هاست. وظیفه راننده، رمزگشایی این نشانه‌ها برای درک مفهوم آنهاست. در این فرایند ممکن است اشتباهاتی رخ دهد که به پیش‌زمینه گیرنده بستگی دارد، به‌طور مثال، کسی که عادت دارد واحد سرعت در تابلوهای راهنمایی را کیلومتر بر ساعت تلقی کند، در کشور دیگری که از واحد مایل بر ساعت استفاده می‌کنند ممکن است دچار اشتباه شود.

فرایند ارتباط. ارتباطات بنیان هر نوع فعالیت اجتماعی است. از این رو، آن را از نقطه نظرهای گوناگون مورد مطالعه قرار می‌دهند که نقطه نظر علوم، علوم اجتماعی، و علوم انسانی را دربر می‌گیرد. الگوهای اصلی که مردم هنگام بحث