|
وقتی رفتی بغضم را شکستم تا آرام شوم اما در هر بلور اشکم عکس چشم های تو را دیدم دست هایم را جلوی چشمانم آوردم در دلم غوغایی به پا شد دست هایم هنوز بوی گل وجودت را می داد دیوانه وار از خانه بیرون دویدم...... کوچه تب دار آمدنت بود گوش هایم را گرفتم تا طنین صدایت درآن نپیچد که گفته بودی : خداحافظ....... اما نسیم ملایم یادت آخرین زمزمه های عاشقانه را بر دیوار دلم به تکرار می نوشت فریاد زدم.... به یاد سکوت سردت در آخرین دیدار و همان جا کنار کوچه ی انتظار نشستم با نفس های بغض آلودم...... بارها روی تن برگ های پاییزی نوشتم: تا دیر نشده برگرد نفسم........
موضوع مطلب : آرشیو وبلاگ های پارسی بلاگ درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندها 
 |
||||
 |
||||
