بر چهره پر ز نور مهدی صلوات

بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهیا بفرست

بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

اگر چه قابل انکار نیست که راههایی برای دیدن امام زمان، علیه‏السلام، وجود دارد، اما باید دانست که دیدار آن بزرگوار، آن هم در دوران غیبت، یک اصل اساسی و ضروری نیست. در زمان ظهور پیامبر، صلی‏الله‏علیه‏وآله، و حضور امامان بزرگوار، علیهم‏السلام، نیز بسیاری از پیروان صادق و شیعیان راستین بودند که حتی برای یک بار هم توفیق دیدار نیافتند.

آنچه در دوران غیبت، اصل اساسی و وظیفه شیعیان به شمار می‏رود، انتظار صادقانه و کسب آمادگیهای لازم برای یاری رساندن به امام زمان، علیه‏السلام، و همراهی با او در احیای ارزشهای اسلام و قرآن است.

کسی که همواره در حالت انتظار به سر می‏برند و با اصلاح خویش، نسبت‏به پیروی و اطاعت از مولای غایب خود اصرار می‏ورزد، اگرچه بظاهر امام زمان، علیه‏السلام، را نبیند، ولی همواره خود را در محضر او، و وجود گرامی او را در کنار خویش احساس می‏کند.

السلام علیک یا ابا الحسن یا علی بن موسی الرضا علیه السلام

***********

از سال 1947 میلادی تا کنون بیش از 61سال می گذرد. ولی تاریخ هیچ وقت واقعه ی مهم و البته ننگین و نحس در روزی از روزهای سال 1947 میلادی را فراموش نمی کند. روزی که اســـــرائـــیـــل غاصب  تشکیل شد.  روزی که بسیاری از مردم آن را روز نکبت می نامند.
از آن روز تا به حال ، این دولت غاصب و ظالم ، جنایات بی شماری را مرتکب شد که آخرین آن ها جنگ 22 روزه ی غزه بود.افتضاحی بزرگ که هرگز نمی توان آن را از یاد برد.
22 روز خون، 22 روز آتش و 22 روز سکوت بسیاری از دولت های عربی و سکوت
سازمان جعلی و پوشالی ملل.
22 روز کشتار مردم بی گناه. 22 روز کشتار زنان و کودکان خردسال؛ کودکانی که چند روز  ابتدایی عمر خود را می گذراندند.
و مقاومت.
مقاومت مردانی غیور و شجاع. مردانی که شاید تعداد کمی داشتند. ولی ثابت قدم ماندند و جنگیدند. و بسیاری از آن ها در خون خود غلتیدند.
ولی این خونشان و این مقاومتشان به جهانیان هشدار داد: که مبادا در مقابل گردن کشان و طاغوت های زمانتان که قصد تصرف میهن و دینتان را دارند، سر تعظیم فرود آورید ؛ هرچند در خون خود بغلتید . که البته در این صورت شهید خواهید بود.
و این روزها که با نام قدس خوانده می شود ؛ بهترین وقت برای مبارزه با دشمن است. پس با طاغوت می جنگیم
اگر چه سلاحمان فقط یک شعار باشد.
پس همه با هم فریاد بزنیم:

مرگ بر اسرلئیل

گفتن بس است ، اکنون وقت عمل است

همه ی چیزی که گفتیم را عمل نکردیم

عالم بی عمل به چه ماند؟

زنبور بی عسل

به امید روزی که عامل به علم و دانشمان شویم

خداحافظ تا.....

‍امام خمینی از ولادت تا رحلت

در روز بیستم جمادی الثانی 1320 هجری قمری مطابق با 30 شهریـور 1281 هجری شمسی ( 21 سپتامپر 1902 میلادی) در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی ایران در خانواده ای اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـی از سلاله زهـرای اطـهـر سلام الله علیها، روح الـلـه المـوسـوی الخمینـی پـای بـر خـاکدان طبیعت نهاد .
او وارث سجایای آباء و اجدادی بـود که نسل در نسل در کار هـدایـت مردم وکسب مـعارف الهی کـوشیـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمینـی مرحوم آیه الـله سید مصطفی مـوسـوی از معاصریـن مرحـوم آیه الـلـه العظمـی میرزای شیـرازی (رض)، پـس از آنکه سالیانـی چنـد در نجف اشـرف علـوم و معارف اسلامـی را فـرا گرفته و به درجه اجتهـاد نایل آمـده بـود بـه ایـران بازگشت و در خمیـن ملجاء مردم و هادی آنان در امـور دینـی بـود. در حـالیکه بیـش از 5 مـاه ولادت روح الـلـه نمی گذشت، طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمال حکومت وقت ندای حق طلبـی پـدر را که در برابر زورگـوئیهایشان بـه مقاومت بـر خاسته بـود، با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و در مـسیر خمیـن به اراک وی را بـه شهادت رسانـدنـد. بستگان شهیـد بـرای اجرای حکـم الهی قصاص به .تهران (دار الحکـومه وقت) رهـسـپار شـدند و بر اجرای عـدالت اصـرار ورزیدند تا قاتل قصاص گردید
بدیـن ترتبیب امام خـمیـنی از اوان کـودکی با رنج یـتیـمیآشـنا و با مفهوم شهادت روبرو گردید. وی دوران کـودکـی و نـوجـوانی را تحت سرپرستی مادر مـومـنـه اش (بانـو هاجر) که خـود از خاندان علـم و تقـوا و از نـوادگان مـرحـوم آیـه الـلـه خـوانسـاری ( صاحب زبـده التصانیف ) بوده است. همچنیـن نزد عمه مـکـرمه اش ( صاحبـه خانم ) که بانـویی شجاع و حقجـو بـود سپری کرد اما در سـن 15 سالگی از نعمت وجـود آن دو عزیز نیز محـروم گـردید.

هجرت به قـم، تحصیل دروس تکمیلی وتدریس علوم اسلامی

اندکـی پـس از هجرت آیه الله العظمـی حاج شیخ عبد الکریـم حایری یزدی ـ رحـمه الله علیه ـ ( نـوروز 1300 هـجـری شمسـی، مـطابق بـا رجب المـرجب 1340 هجـری قمـری ) امام خمینی نیز رهـسپار حـوزه علمیه قـم گردید و به سرعت مراحل تحصیلات تکمیلی علوم حـوزوی را نزد اسـاتید حـوزه قـم طـی کرد. که مـی تـوان از فرا گرفتـن تـتـمـه مباحث کـتاب مطـول ( در علـم معانی و بیان ) نزد مرحوم آقا میـرزا محمـد علـی ادیب تهرانـی و تکمیل دروس سطح نزد مرحـوم آیه الـله سید محمد تقـی خـوانساری، و بیشتر نزد مرحـوم آیه الـله سیـد عـلی یثربی کاشانی و دروس فـقـه و اصـول نزد زعیـم حـوزه قـم آیـه الـله العظمی حاج شیخ عبدالکریـم حایری یزدی ـ رضـوان الـلـه علیهـم نام برد .

در چنینـی شرایطـی روحانیت ایران که پـس از وقایع نهـضـت مشروطیت در تنگنای هجـوم بی وقـفـه دولتهـای وقت و عـمال انگلیسی از یکـسو و دشمـنیهای غرب باختگان روشنفـکر مـآب از سـوی دیگر قـرار داشت برای دفاع از اسـلام و حـفـظ موجـودیت خـویـش بـه تکاپـو افـتاد. آیه الـلـه العظمی حاج شیخ عـبدالـکریـم حایری بـه دعـوت علمای وقت قـم از اراک به ایـن شهـر هجرت کرد واندکـی پـس از آن امـام خـمیـنی که با بـهـره گیری از استعداد فـوق العاده خـویـش دروس مقـدماتی و سطـوح حـوزه علمیه را در خـمیـن و ارا ک با سـرعـت طی کرده بود به قـم هجرت کـرد و عملا در تـحکیـم موقعیت حـوزه نـو تاسیـس قـم مـشارکـتی فعال داشت.