حیف نیست بیای ولی نظر با صفاتو ندی

اینجا مخصووووووص نظرات

دیریست که ما منتظر روی تو هستیم       ما بند نجابت به تن اسم تو هستیم

دیریست که دلداده ی ما خانه نشین است   جای قدمش بوسه به صد چاک زمین است

پلک دلم امشب به نبودت پر درد است         این فصل کبود از غم هجران تو سرد است

ای ساقی دلهای جهان مست نگاهت         این ماه فرومانده ز چشمان سیاهت

دیریست که ما منتظر و خانه به دوشیم       وقتی که قمر نیست همه تارو خموشیم

ای صاحب این ثانیه ها پس تو کجایی          فهمیده ام این جمعه گذشت و نمی ایی

اقای ما مهدی جان

ای خورشید رخ بر کشیده در پس ابر،ای سفر کرده ی هجران گزیده،تا کی تو همچنان در غیبت و ما این چنین در هجران

ای پیشوای محرومان،ای دادخواه مظلومان،ای فریادرس درمانده گان،ای اخرین امید

دیده گان جستجوگر ما بر دروازه ی هر سحر قامت تو را منتظر است

اللهم عجل لولیک الفرج

دعای امام«عج» در حق شیعیان:پروردگارا انها را در روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مواخذه مفرما‍،چنانچه میزان گناهانشان بیشتر و صوابشان کم است،از اعمال من بردار و به صواب انها بیفزای

جمعه ها یعنی دلم در انتظار

جمعه ها یعنی عبور انتظار   جمعه ها یعنی دلی مجنون یار   همچو سایه تو همیشه با منی   جمعه ها یعنی کمی نزدیکتر   ندبه ها یعنی دلم تنگه برات   گریه ها یعنی ندارم من قرار   جمعه با یاد تو گویم غزل     جمعه ها دیگر ندارم اختیار     روزها می آید من مانده ام   جمعه ها می رود و من ماندگار   من چو باشم ناتوان خسته ترین     جمعه ها گویم بیا دستم بگیر     جمعه ها یعنی دلم در انتظار   جمعه ها یعنی شرح حال بیقرار

هنوزم آینه شِکونه  غروبِ سنگیِ جمعه  انگاری تموم نمی‏شه  غمِ دلتنگی جمعه  روزگار سیاه و سرده  وقتی که از تو نشون نیست  پِله‏ها فُرو می‏ریزن  گریزی به آسمون نیست  چشمای ستاره خاموش  آسمون دوباره خوابه  ترانه رنگی نداره  که به واژه‏ها بتابه  توی آلبومِ شبِ من  دیگه عاشقونه‏ای نیست  برای گریه نکردن  دیگه هیچ بهونه‏ای نیست  من و شب‏های مناجات  تو و رفتن و نبودن  آسمون اسیرِ تردید  ابر و گریه و سرودن  ای ستاره‏ی شبِ من  شبِ من بی‏تو سیاهه  مثه خاموشی آیْنه  مثه ظلمتِ یه چاهه  منه تنها، منه بی‏تو  بعد از این همیشه هق‏هق  هنوزم مرثیه خونم  با دلی عاشقِ عاشق  توی آلبومِ شبِ من  دیگه عاشقونه‏ای نیست  برای گریه نکردن  دیگه هیچ بهونه‏ای نیست

منتظرم! منتظر دلی از جنس نور، کسی از قوم خورشید! کسی از نژاد نفس‏های گرم! مردم نیز منتظرند! و غرق در لحظه‏های انتظار، نیازشان را از لابه‏لای نفس‏های حیران خود بازگو می‏کنند. شقایق‏ها منتظرند! منتظر کسی که به فرهنگ شبنم ایمان بیاورد. کسی که آیینه‏های مکدر زمانه را در هم بشکند و اشک‏های ارغوانی‏ را از کوچه‏های پریشانی نجات دهد. کوچه‏ها چشم به راهند! کوچه‏ها نیز چشم به راهند! چشم به راه قدم‏هایی هستند که زخم‏های بی ‏رحم گمراهی را از چشمان مردم پاک کند.  کوچه‏ها منتظر چشمان باران ‏زایی هستند که با قدم‏هایش جان مردم را به شبنم اشک‏ها بشوید. جاده‏ها منتظر رهگذری هستند که برای همیشه خواهد ماند. منتظر قدم‏هایی که تن مرده کوچه‏ها را زنده می‏کند.

 لاله‏ها منتظرند! در این عرصه انفجار بلا، مردم یاد لاله‏ها را بین کوچه‏های این شهر خاموش گم کرده‏اند و حتی امواج دریای عاشق سر بر ساحل نگاه‏هایی تیره می‏گذارند و سرود عطش را سر می‏دهند. لاله‏ها منتظرند؛ منتظر کسی که همزاد موج‏های خورشیدی است. کسی از جنس ابر، پریزاد باران.

 عاشقان منتظرند! عاشقان بی‏تابند، بی ‏قرارند تا هم آواز شیدایی صبح فردا باشند. ای دریا تبار، بر گونه‏های امت ‏ببار. عاشقانت صبورند، منتظر خواهند ماند

یوسف مصری نمی آید به کنعان دلم

بازسر را می گذارد غم به دامان دلم

 بی حضورچتر دستانت ببین یعقوب وار

مانده ام امشب دوباره زیر باران دلم

 خوب می دانی زلیخای جنون با من چه کرد

پاره شد در ماتم عصمت گریبان دلم 

نوح من ! خاصیت عشق است امواج بلند

کشتی ات را بشکن و بنشین به طوفان دلم

 کی بهارت می وزد بر گیسوان حسرتم

کی نگاهت می شود ای خوب مهمان دلم ؟

 تا بگویی با من از عریانی اندوه خویش

تا بگویم با تو از اسرار پنهان دلم 

بوی پیراهن مرا کافی است تا روشن شود

چشم تاریک و شب خاموش کنعان دلم 

یک شب بیا ستاره بریزم به پای تو

باور کنین همین روزا
مسافر از سفر میاد
بعد از یه عمری انتظار
ساکت و بی‏خبر میاد

قدِّ یه چشم بِهَم زدن
ستاره از راه می‏رسه
دستِ کوچیکِ بچه‏ها
به دامنِ ماه می‏رسه

یه روزی از سفر میاد
بعضیا باور ندارن
غریب‏ترین مسافره
اسمشُ هر جا میارن

آخه چه جور غریبیه
که هستی چش‏براهشه
خورشید داره داد می‏زنه
تشنه‏ی یه نگاهشه

منجی داره داد می‏زنه
مثه یه بی‏نام و نشون
ولی چقد سوت و کوره
کوچه‏ی آخرالزمون

تنهاتر از این نمی‏شه
غریب‏تر از اون نمیاد
مردمِ آخر الزمون
کی گفته بود منجی می‏خواد؟

 می‏ترسم از تو شعرِ من
فریادُ باور نکنی
حتی می‏ترسم که تو هم
بیادُ باور نکنی