سالیانی است که من در به در کوی توأم.....

عصر غربت لاله هاست ، اینجا کسی دیگر از شهیدان نمی گوید.
 چفیه هایتان را به دست فراموشی سپردیم و دیگر کسی نیست که در وصف گل های لاله شاعرانه ترین احساسش را بسراید دیگر کسی به سراغ سربند هایتان نمی رود.

پلاکهایتان که تا دیروز نشانی از شما بود امروز گمنام مانده است.....

خداوندا! روزی شهادت می‏خواهم که از همه چیز خبری هست، الا شهادت ...(شهید احمد کاظمی)

^{بنویس شهید و بعد برو سر خط...}

^{همانجا که نخل هایش بدون سر نماز میگذارندو بید های مجنونش به سمت شرجی}

^{افق در احتزازند....}

^{از این سطر به ان سطر...از این خط به ان خط...از این خاکریز به ان خاکریز...حالا دیگر}

^{این همه شهید را کلمه ها  تشییع می کنند. حالا این خط اخر ندارد.}

^{بدون معطلی بجای نقطه اشک هایت را بگذار و برو....} 

الهی هیچ مسافری از رفیقاش جانمونه......